De airco doet perfect zijn werk maar mijn lieve dochter zorgt deze keer voor een woelige nacht. Ze stampt lustig in het rond en omdat ik aan de rechterkant van het bed lig, draait mijn verdedigingsmechanisme op volle toeren uit schrik dat ze in één van haar karate-moves mijn linkerheup zal mee hebben.
Na een laatste ontbijt met spek, eitjes, koffiekoeken en toast, le moment suprème... Definitief verhuizen! Mijn auto is niet groot genoeg dus ook opa's auto wordt nog een keer vol geladen (fietjes, matras die op het ziekenhuisbed lag, boeken, dvd's, speelgoed, laatste kleren... dat een mens op een maand zoveel kan vergaren!) en dan kunnen we vertrekken.
Tot mijn verbazing is de tafel in de living helemaal leeg. Die heb ik nochtans bijna bomvol achtergelaten met valiezen en wasmanden gisteren. Bjorn is blijkbaar al vroeg aan de slag gegaan en is intussen bezig met de voorbereidingen van een barbecuetje vanavond.
Ik start met het uitpakken en bedenk dat het inpakken een stuk sneller ging!
Het is inmiddels al behoorlijk warm dus het zwembad wordt bovengehaald. De kindjes zijn door het dolle heen en hoewel ze deze ochtend allebei een slecht humeur hadden, zijn ze zichtbaar blij dat ze terug thuis zijn. Ik ruim buiten nog wat op en zorg voor een gezellige hoek waar de tuintafel komt te staan. Daarna is het 100% genieten van de spelende kindjes, een fris drankje en mijn kruiswoordpuzzels. Het is zo warm dat ik af en toe zelf een emmertje water over mijn hoofd giet, die kousen zijn echt moordend.
Na de siësta komt de sportieve familie Tamsyn aangefietst! Zelfs Ilias, die iets ouder is dan Céleste heeft het ritje vanuit Aalter helemaal zelf gefietst.
De jongens springen in hun zwembroek en het uiteinde van de glijbaan wordt in het zwembad gezet zodat er naar hartenlust gegleden en gezwommen kan worden. Ook de ouders krijgen af en toe een douche (maar vinden dat niet zo erg). Het goed plaatsten van de parasol is weer geen sinecure.
De vakanties worden uitgebreid verteld en ook de nakende 30e verjaardag van Valerie en het daaraan gekoppelde (wilde?) feestje komt aan bod. Een gepast cadeautje verzinnen voor deze heugelijke gebeurtenis zal nog een ander paar mouwen zijn. :)
Als de familie Tamsyn om 18u opnieuw op de fiets springt richting Aalter, belt omi dat ze toch niet komt mee-eten. We maken er dus een gezellige avond met ons vieren van en eten ons buikje rond! We zijn perfect verzorgd/ontvangen in Destelbergen maar het voelt toch wel heerlijk aan om terug thuis te zijn!
Ik heb de meisjes de keuze gelaten om nog een paar dagen naar omi te gaan of thuis te blijven maar ze blijven het liefste thuis in Landegem want ook de vriendjes uit de straat hebben ze gemist! Morgenmiddag sta ik er dus voor het eerst alleen voor... hopelijk valt dat mee!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten