di 21 aug - D-day +34

Nu we terug thuis wonen is het ritme toch wel anders. Na een slapeloze nacht door spierpijn achteraan in mijn dij en in mijn kuit (niet moeilijk als je zou weten hoe hard ik alweer gerend heb in mijn dromen!) heb ik weinig geslapen. Bovendien was het bloedheet in de kamer. Naast de goede zorgen van omi is de airco toch ook wel iets wat we missen!

Na de late oefensessie van gisteren moet ik er sowieso vroeg uit want Bob verwacht me al om 8u30. Aangezien het toch een half uurtje rijden is zit ik al vroeg in de auto. De meeste oefeningen gaan mijns inziens vrij goed. Bob omschrijft me halverwege als iemand met teveel temperament die de grenzen graag aftast. Hoewel ik denk dat dat de revalidatie extra vooruit helpt, is dat eigenlijk risicovol. Als ik dus denk, nog een klein stukje verder, moet ik eigenlijk zeker stoppen.

Eenmaal thuis zijn de meisjes gewassen en aangekleed. Bjorn heeft mijn boodschappenlijstje aangevuld en vertrekt naar de winkel terwijl ik met de meisjes een wandelingetje maak naar Baloe, de kinderopvang op 200m waar C&A allebei geweest zijn. Anja is blij verrast me te zien en Axelle is vooral fier dat ze zelf tot daar gefietst is. Tegen dat we terug thuis zijn hangt mijn tong op mijn tenen. Ik probeer er bewust op te letten dat ik mijn linkervoet licht naar buiten draai zodat mijn linkerknie niet naar binnen slaat. Die te korte adductoren blijven mij parten spelen. Laat ons hopen dat die aftandse spieren nog te recupereren zijn maar na bijna 5 weken begin ik soms te wanhopen. 

Ik moet me ook heel bewust afduwen met mijn linkervoet. Met de rechter gaat dat allemaal vanzelf maar die linker doet dat dus niet vanzelf.

Céleste is helemaal in de wolken dat de auto van haar vriendinnetje Lisa opnieuw op de oprit staat, die zijn terug van vakantie!!

Ze kan niet wachten om haar een dikke welkomstknuffel te gaan geven. Axelle helpt intussen papa met eten maken en de tafel dekken (ze doet niet liever dan helpen) en ik pleeg menig telefoon om een vakvergadering pav vast te leggen donderdag met de collega's van de derde graad. Lang leve nieuwe leerplannen!

En hoewel ik niet start op 1 september wil ik als vakverantwoordelijke er wel voor zorgen dat we zicht hebben op het nieuwe schooljaar, iets wat ik moeilijk aan een interimaris kan vragen.

Om 11u stuurt Bjorn me uit om Céleste terug te halen maar natuurlijk is het weerzien met de mama van Lisa, Mieke, ook niet op twee minuten af te handelen. Na veel geklets fluit Bjorn me van de andere kant van de straat tot de orde, wie Bjorn kent weet dat hij héél luid kan fluiten :). 

We genieten van een lekkere macaroni en daarna is het tijd voor een klein dutje. Ik probeer, zoals gevraagd, rust te nemen op de zetel maar dat is echt moeilijk!

Als iedereen wakker is, voyageren de meisjes van ons huis naar Lisa's huis en omgekeerd. Ook buurvrouw Evelyn krijgt een nieuwsgierig bezoekje. Ik krijg Axelle niet uitgelegd dat ze nog 13 keer moet slapen vooraleer ze naar school mag, voor haar is alles 'straks'. Dat één van de juffen naast de deur woont maakt het alleen maar spannender!

Intussen maak ik werk van het opruimen van mijn bureau, prepareren van de stoverij voor morgen en de afwas. Na al dat geruim ben ik toe aan de zetel. Zoals al eerder gezegd: mijn conditie is nog absoluut niet wat het moet zijn. Binnenhuis gebruik ik ook geen kruk en dat wreekt zich na een tijd. Als de kindjes dus naar bed moeten is mijn pijp een beetje uit en kan ik soms maar weinig verdragen, vooral als ze elkaar dan ambeteren. Gelukkig vallen ze snel ik slaap en hoef ik niet meer naar boven. Dat verdient morgen toch een dikke duim!

Mijn blog ligt helemaal achter dus ik probeer bij te schrijven, maar dan bots ik op Koppen waar het over de jonge Tobias die tegen een agressieve kanker vecht en dan prijs ik me alweer gelukkig... Relativeren, relativeren, relativeren.