6 augustus - D-day +19

De nachten zijn steeds beter. Ik kan intussen op mijn rechterzij liggen en op mijn buik rollen zonder hulp, maar steeds met een kussen tussen mijn benen zodat ze zeker niet kruisen.

Vandaag is de eerste werkdag van papa maar hij kan toch uitslapen. Hij gaat voor onbepaalde tijd in de late shift wat betekent dat hij van 13u30 tot 21u30 moet werken. Zo kan hij, eens we terug thuis wonen, 's morgens helpen met het ochtendritueel. Het idee was om iemand te zoeken voor wat hulp in het huishouden 's avonds maar dit is ofwel onbetaalbaar omdat Bjorn en ik allebei een job hebben, ofwel weigert de instantie te helpen bij de opvang van de kinderen en doen ze enkel huishoudelijk werk. Ik zal dus mijn plan moeten trekken, maar dat zal wel lukken!

Papa vertrekt in de voormiddag richting Landegem en dan is het girls only. De kinesiste Tanja komt 's morgens weer langs voor wat oefeningen en buurmeisje Lisa-Maria komt nog een keer spelen. 

We wandelen met z'n allen naar het speeltuintje in de buurt en ik krijg er imaginaire frietjes met ketchup en een pannenkoek... jummie! 
In tegenstelling tot vorige week, lukt het me om de wandeling zonder rustpauzes te doen. Mijn conditie gaat er dus toch een beetje op vooruit.

Behalve dit mini-uitje gebeurt er heel weinig. Jammer dat het weer niet wat beter is en ik begin mijn vrijheid, in de vorm van autorijden te missen. De gedachte om terug naar Landegem te verhuizen speelt steeds meer. 

Ik heb intussen truukjes om zelf mijn (onder)broek aan te doen zonder de hoek tussen bovenbeen en romp kleiner dan 90° te maken (ik daag jullie uit om dat eens te proberen morgenvroeg :D). Ook dingen van de grond rapen lukt vlotter en vlotter. Ik vrees alleen dat ik me nogal snel eenzaam zou voelen als ik de hele dag alleen zit en niet uit de deur kan.

We zien wel... "one day at a time" zegt omi dikwijls, alleen heb ik hiervoor wat gebrek aan geduld.

Slaapwel!