Om 6u, veel te vroeg dus, word ik wakker... en met geen mogelijkheid raak ik terug in slaap. GRRR...........Het slaapgebrek wordt er alleen maar groter door. Om 8u is ook de rest van de familie wakker.
Bjorn gaat 's morgens eerst met de meisjes naar de huisdokter om de waterwratjes van Céleste eens te laten bekijken. Intussen komt de kinesiste langs. Bepaalde spieren hebben al veel van hun kracht terug maar andere bibberen als een rietje als ik ze probeer op te spannen. Het verschil tussen het linker- en rechterbeen voelt ook al minder groot aan.
Het weer is heerlijk op het terras dus de lunch (ordinaire zwam-worsten tussen een sandwich) wordt daar genuttigd. Mijn eetlust is nog niet zo heel groot, de meisjes eten bijna dubbel zo veel als ik.
Na de middag (en tientallen keren 'wanneer komt ze nu eindelijk??') is Lisa-Maria daar, een buurmeisje dat een beetje ouder is als Céleste. Er wordt druk getekend en 'mama&papatje' gespeeld. Het gras veranderd in de zee en de schelpen (die ze eergisteren aan zee hebben geraapt) liggen op het terras dat het strand moet voorstellen.
Kort na de middag komen ook Mieke en Antoni met hun kindjes op bezoek. Ze zijn op terugweg van een weekje Ardennen en maken hier een pitstop. De kindjes worden verwend met snoep en speelgoed en de waterpistooltjes die ze deze ochtend bij de huisarts kregen zorgen voor verfrissing. Het is al even geleden dat we elkaar gezien hebben, dus we hebben veel te vertellen.
Vandaag mogen ook de rest van de nietjes eruit maar om 13u is de verpleger, die normaal rond 11u komt, er nog niet. Ze zijn me toch niet vergeten?? Hoe sneller ik van die krengen verlost ben, hoe liever!
Na een telefoontje (hij was het niet vergeten maar liep vertraging op) is hij even later daar. Heel efficiënt en met wat vragen aan mij om me af te leiden, gaan ze er vlot uit. Met wat Isobetadine worden de korstjes eraf gewreven en dan kan er weer een grote plakker op. Zondagavond mag ik die eraf halen, dan mag het litteken vrij blijven. Hoewel het een ferme snee is van zo'n 15 cm ziet het er al bij al netjes uit. Het is inmiddels de derde keer dat ze langs hier een incisie maken maar de nietjes lijken tot nu toe het 'mooiste' resultaat te geven.
Als iedereen terug huiswaarts is, brengt Bjorn de meisjes naar Karlien en Koen. Mijn pav-collegaatje Lieselot trouwt vandaag met haar grote liefde Jonatan en hoewel ik voor de operatie had gezegd niet te kunnen komen omwille van de ingreep, voel ik me beter dan verwacht en hebben we alsnog voor de receptie bevestigd. C&A mogen daarom enkele uurtjes met kleine Leon gaan spelen! (bedankt K&K :D)
De bruid straalt in een diepblauw/grijze jurk en ook de bruidegom is om door een ringetje te halen! Ik ben heel blij dat ik toch aanwezig kan zijn op hun speciale dag. De receptie is heel gezellig. Collega's zijn blij omwille van mijn aanwezigheid of vooruitgang, anderen zijn verrast over het nieuws van een ingreep. 't Is ook niet iets dat ik in de leraarskamer aan de grote klok hing, vooral omdat ik zelf nog aan het nieuws moest wennen. Ik ben blij dat ik op deze manier onder de mensen kom.
Na de smakelijke receptie en een hartelijk afscheid van het mooie bruidspaar pikken we heel vermoeide Roosekes op bij K&K. Hoewel ik graag had aangeschoven aan het maal, komt het ziekenhuisbed toch weer van pas.
In de hoop op een rustige nacht, kruipen we snel onder de wol!
Tot morgen x
waauw! Toch knap dat je het al ondernomen hebt!
BeantwoordenVerwijderen