Omdat ik gisterenavond absoluut de Hongerspelen wilde uitlezen (een aanrader!) , heb ik veel te laat het licht uit gedaan maar gelukkig passeert de nacht rustig.
Vandaag zijn we 14 dagen ver. Ook vandaag zijn de kindjes nog in Oedelem, bij vake en moeke, en het
belooft hier nog stiller te worden want omi vertrekt straks voor enkele
dagen naar de Kempen.
De revalidatie is in twee stukken op te splitsen: de eerste zes weken zijn het lastigst. Ik mag niet met de auto rijden, moet met een kruk gaan, kan niet aan mijn tenen, moet die stomme flebietkousen dragen, enz... Daarna volgt de verdere revalidatie (nog minstens 6 weken) maar dan mag ik stilaan meer en meer.
De wiskundeleerkracht in mij wordt vandaag even wakker: 1/3 van de vervelendste helft is achter de rug!
Nog een nadeel van het niet mogen voorover bukken: ontharen lukt niet... en hoewel ik de hele dag die kousen draag, is mijn geduld op: eerst aan de slag met de epilady!
Het rechterbeen kan ik nog zelf doen maar voor het linker mag mijn wederhelft een nieuw talent ontdekken! Volgens omi weerklinken kreten alsof er een derde kind wordt geboren, ik vind uiteraard dat ze overdrijft :D.
Al bij al bewijst mijn ventje dat hij van alle markten thuis is!
Om kwart over 10 is de kinesiste daar voor onze dagelijkse routine en we zijn nog niet goed en wel begonnen als de verpleegster er al is. Vandaag mogen de helft van de 27 nietjes eruit... niet echt iets waar ik naar uit kijk.
Nadat de oefeningen afgewerkt zijn, draai ik me gezwind op mijn rechterkant (wat overigens vlotter en vlotter gaat) en wordt het gereedschap klaargelegd: ontsmettingsmiddel en een tang.
De verpleegster gaat kordaat te werk zodat het snel achter de rug is maar aangezien ik het sowieso absoluut niet kan verdragen dat iemand aan een litteken komt, vind ik het zo vervelend dat ik halverwege "dit is echt kak" eruit flap. Het litteken geneest gelukkig mooi, alles wordt nog eens goed ontsmet en afgeplakt zodat ik kan douchen.
Bjorn is ondertussen druk aan de slag in de keuken. Hij probeert een receptje van Lien uit: een salsa van radijs, gepelde tomaat, paprika, sjalot, pijpajuin, veel basilicum, balsamicoazijn, olijfolie, peper en een beetje zout.
Er kruipt wat tijd in maar het resultaat is overheerlijk op een stokbroodje uit de oven.
Na de middag en een siësta brengt Bjorn omi naar het station. Tot vrijdagmiddag hebben we het huis voor ons alleen en dat is ook wel eens plezant.
Ellen, Gray en de kindjes komen in de late namiddag op 'ziekenbezoek' (met een prachtig boeket, dankjewel!). Echter, volgens hun complimenten, zie ik er niet zo ziek uit. Ik 'straal' de nieuwe heup zelfs uit :).
Ellen en Gray zijn allebei net jarig geweest en daarop moet natuurlijk geklonken worden met een glaasje bubbels. De kindjes ontdekken al snel omi's speelhoek en Lander is helemaal weg van miauws!
Na hun bezoekje nestelen Bjorn ik ons voor de tv voor 'Hasta La Vista' (en dan nog wel een dvd die één van de hoofdrolspelers zélf heeft vast gehad - dankjewel Anne!)
Halverwege ontbreken we even omdat Nonkeltje binnen komt; hij komt vanavond nog eens in Destelbergen eten en slapen omwille van een muzikale trouwmisrepetitie in de kelder.
Hoewel omi ons allerlei heerlijke pasta-suggesties heeft gedaan voor ons avondmaal, hebben Bjorn en ik (als twee pubers) stilletjes afgesproken om frietjes van de frituur te halen. Nonkel heeft geen problemen met dat plan. De frietjes smaken héérlijk - als omi echter 's avonds belt om te vragen wat we uiteindelijk gegeten hebben is Bjorn zijn antwoord 'wacht, ik zal Saar ne keer geven'. Omi heeft niet meer nodig om te raden wat er op het menu stond. :)
Als het einde van de film in zicht is, ben ik blij dat ik naar boven kan. Hoewel het nog maar 21u30 is, hou ik het niet langer vol in het ziekenhuisbed. Toch vind ik ook mijn draai niet in het waterbed. De tintelende zenuwpijn en de spierpijn (deze keer van knie tot enkel) houden mij wakker en na een wandelingetje in de living om 1u 's nacht kruip ik in een ander bed. Dat ligt iets beter maar om 6u30 hou ik het ook daar voor bekeken en kruip ik terug bij Bjorn in de hoop om daar nog even de ogen te kunnen sluiten.
Twee augustus zal een absolute dutjesdag worden!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten