De
ochtend start te vroeg (ik val in herhaling zeker?). Nu Bjorn de late
heeft, is het 's avonds moeilijker om in ons bed te kruipen maar daar
houden de meisjes minder rekening mee. Om 7u15 is Axelle paraat. Na een
lui ontbijt (met een gevecht over wie de muizenstrontjes mag op tafel
zetten - ik vermoed dat ze hier over een aantal jaar niet meer over
zullen zeuren :D) lonkt de zon en de straat.
De
verkleedkoffer wordt boven gehaald en ik trek naar boven om de kleding
uit de koffers in de kleerkasten te hangen. Af en toe steek ik mijn
hoofd uit het raam en moet ik mijn lach inhouden. Rune verandert in Josje
van K3, Céleste in een soort Madonna, Noor sukkelt met het Megamindypak
en Axelle heeft een prinsessenkroon ondersteboven aan. Ze amuseren zich
kostelijk en de mama's (die af en toe foto's nemen) ook!
Het uitpakken en ordenen van al het vergaarde in Destelbergen lijkt eeuwig te duren.
Na
de middagrust is het tijd om richting Destelbergen te vertrekken voor
een half uurtje zweten bij Bob. De meisjes blijven intusseen even bij omi (hoewel
ik moet beloven dat ze deze keer niet blijven slapen, home sweet home?). Blijkbaar ben ik één van
de weinigen die de afspraak correct nakom. De warmte zorgt ervoor dat
heel wat patiënten hun afspraak verkeerd onthouden hebben of vergeten zijn.
Het
gaat ook niet zoals ik wil. Ik heb alweer last van stroeve punten in
'het systeem' die ervoor zorgen dat mijn inspanningen niet opbrengen. Ik
blijf door de ingreep beperkt in oefeningen. Ik krijg het ook moeilijk
om mij te houden aan verboden bewegingen (zoals het kruisen van mijn
benen). Het overdreven draaien van mijn linkervoet naar binnen is ook
uit den boze. Het voelt alleen niet pijnlijk aan en dat maakt het
absoluut gevaarlijk. Een plotse luxatie is een enorm risico! Geen grenzen
aftasten dus!
Eenmaal
thuis en na een lange telefoon met Lien is het etenstijd. Voor de
eerste maal met mijn meisjes alleen aan tafel, het is wennen. Door de
situatie van de voorbije maanden zijn ze al bijzonder zelfstandig, maar
ik leer hen ook nu meer en meer te helpen met afruimen. Na de afwas voel
ik dat de inspanningen genoeg zijn geweest. Hun zwarte snoeten en
voeten worden in de douche goed geschrobd en dan kruipen ze moe maar
voldaan in bed.
Ze
beloven plechtig dat ze stil zullen zijn en ik beloof hen dat ze een
verrassing krijgen morgen als ik niet meer naar boven moet komen. De
trappen zijn me er min of meer te veel aan vandaag.
Helaas moet ik een half uurtje later bijna naar boven sprinten als de meisjes beginnen te gillen. Eenmaal boven en ik intussen denk dat er een moord aan de gang is, blijkt dat ze 'ingebeeld' gemiauw gehoord hebben. Ik kan er niet om lachen en probeer hen dat ook duidelijk te maken. Ze snappen het blijkbaar en nadien wordt het gelukkig stil.
Helaas moet ik een half uurtje later bijna naar boven sprinten als de meisjes beginnen te gillen. Eenmaal boven en ik intussen denk dat er een moord aan de gang is, blijkt dat ze 'ingebeeld' gemiauw gehoord hebben. Ik kan er niet om lachen en probeer hen dat ook duidelijk te maken. Ze snappen het blijkbaar en nadien wordt het gelukkig stil.
Als
Bjorn thuis komt, kletsen we nog wat bij terwijl we door de
komkommertijd van de tv zappen. Zal ik blij zijn als het tv-seizoen van
start gaat!
Slaapwel xx
Geen opmerkingen:
Een reactie posten