Om 6u30 gaat de wekker en hoewel ik weinig geslapen heb, ben ik vrij snel goed wakker en sta ik al snel onder de douche. Axelle staat een paar tellen later al in de badkamer om enthousiast 'Goeie morgen mama!' te roepen.
Ontbijten doen we niet omdat Axelle ook niets mag eten en drinken, maar omi smeert wel een paar boterhammekes om na de ingreep op te eten.
Iets na 7u zijn we al in het ziekenhuis in Gentbrugge. (ik schrik er zelf van dat we zo snel allemaal gewassen en aangekleed waren)
Na het inschrijven worden we doorverwezen naar de dagkliniek. In een grote kamer staan 5 kinderbedjes. Eén voor één sijpelen de patiëntjes met hun mama binnen. De anderen komen voor diabolo's wat minder lang duurt dan het verwijderen van poliepen maar ook dat houdt volgens de verpleegster niet zoveel in.
We krijgen een woordje uitleg en het doet me héél raar om voor het eerst aan de andere kant te staan. Axelle krijgt het steeds lastiger: ze wil niet slapen bij de dokter en ziet heel het ziekenhuisgebeuren helemaal niet zitten. Met wat speelgoed weten we haar wel wat af te leiden maar ze beseft vrij goed wat er te gebeuren staat. Ook de app op mijn telefoon verzet haar gedachten.
Emile, die naast haar ligt is, mag als eerste omdat hij nog maar 1 jaar is. Twintig minuten later is het al aan de volgende. Daarna is Axelle aan de beurt. Er mag maar één ouder mee naar het OK en dat wil ik toch het liefste doen. Ik kan alleen, in tegenstelling tot de andere mama's mijn dochter niet dragen, dus ze mag een ritje in het bed maken. Aan het OK krijg ik een schort en schoenbeschermers maar door het risico op luxatie moet ik voor dat laatste de hulp inroepen van de verpleegster. Ze schrikt wat als ik haar over de operatie vertel! Axelle krijgt het tijdens het wachten steeds benauwder en hoewel het niet comfortabel is, hou ik haar toch maar stevig in mijn armen.
Na een vijftal minuten, wordt haar bedje naar binnen gerold. Ik mag haar zelf op de operatietafel leggen en plots begrijp ik wat omi altijd bedoelde als ze bij elke operatie zei: 'mocht ik kunnen, ik zou met je ruilen'. Axelle kijkt met verschrikte ogen naar mij en de traantjes wellen op, zowel in haar ogen als in de mijne. Het duurt naar mijn gevoel lang eer haar ogen uiteindelijk toevallen. Ik word terug naar de kamer gestuurd maar na een kwartiertje mag ik al terugkeren.
Mijn kleine meid is heel onrustig en huilt onophoudelijk. Ze heeft een infuus in haar handje en dat moet er met alle geweld uit volgens haar. Ze blijft maar jammeren dat ze pijn heeft. Ik mag haar gelukkig wel op mijn schoot nemen en na een tijdje wordt ze rustiger. Als ze goed wakker is mogen we terug naar de kamer en de relax die er staat doet prima dienst als knuffelzetel.
Om half elf, na een controle van de dokter, mogen we al naar huis. Tot onze verbazing heeft ze er echt geen last van.
Bjorn zet me af bij Bob voor een nieuwe oefensessie en onderweg krijgen we het idee om voor het weekend naar Landegem te verhuizen. De heimwee treft ons allemaal een beetje. Het is ook al een maand geleden dat ik er nog geweest ben!
Omi vindt het een prima idee en dus eten we 's middags het Provençaals gehaktbroodje op. Axelle gaat na de middag een dutje doen en Bjorn en ik gaan intussen eens naar de Mediamarkt voor een nieuwe gsm want mijn ventje is, dankzij een toestel dat op sterven na dood is, al weken onbereikbaar.
Eens terug, maken we onze valiezen en vertrekken richting Landegem. Figaro is heel blij ons te zien en na het uitpakken genieten we met z'n drieën met een drankje van het zonnetje op het terras. Bjorn gaat nog even naar de winkel want zelfs een muis zou sterven in de frigo en Axelle is door het dolle heen dat ze terug thuis is. Haar Bumba-fiets wordt van stal gehaald en ze lijkt het trappen onder de knie te krijgen.
Na een bordje spaghetti en een (half) filmpje voelen we allebei dat het een lange dag was en kruipen we vroeg in bed. Zalig om voor de eerste keer terug in mijn eigen nest te kunnen kruipen!
Morgen een nieuwe, zonnige, Landegemse dag!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten