Vannacht was niet de beste nacht.... snurken is helaas een algeheel probleem ten huize Geens. Zonder erover uit te wijden wordt mijn nachtrust dus af en toe verstoord.
De meisjes zijn er niet zodat we een uurtje langer kunnen slapen dan gewoonlijk. Na een douche en een heerlijk ontbijt (spek met eitjes) is Ellen daar. Mijn oproep van vorige week aan vriendinnen om een uitje is niet onbeantwoord gebleven. Vandaag gaan we met z'n drieën shoppen in Gent (lees: veel terrasjes doen). Mijn parkeerkaart ligt bij Bjorn in de auto dus rijden we een parking binnen vlakbij de Veldstraat zodat ik maar een minimaal aantal stappen hoef te zetten.
Op de Korenmarkt staat Anne al te wachten en als we geld hebben afgehaald is het tijd voor een eerste terrasje. Het is superrustig en for old time's sake zetten we ons op het terras van het Damberd. We kletsen bij tot onze drankjes op zijn en er een hongertje komt opzetten. Door mijn late en volumineuze ontbijt is dat bij mij echter minder groot dus ik kan het niet laten om in de Veldstraat een paar winkeltjes binnen te stappen. Vooral oorbellen, kettinkjes en sjaaltjes zijn niet veilig! Ik vind bovendien een juwelenrekje om alles aan op te hangen.
We lunchen in CaféRené. Er is nog net één tafeltje vrij buiten en het is intussen serieus warm geworden. Met die lelijke kousen aan is een rokje of kleedje niet echt een zicht dus de combinatie met een lange broek maakt dat mijn benen bijna wegsmelten. We eten ons buikje meer dan rond (voor weinig geld). Alleen het gekwetter van onze buurvrouw tegen haar moeder had achterwege mogen blijven. We kunnen de ganse conversatie luid en duidelijk verstaan en horen op de duur onszelf niet meer. In het gesprek komt aan bod dat ze leerkracht zal zijn volgend schooljaar. Wel nu, het stemvolume heeft ze alleszins al. Nu te hopen dat haar studenten haar irritante gekwetter ook kunnen smaken.
Om 14u is het voor Anne tijd om huiswaarts te keren. Ze vertrekt deze nacht naar het zuiden met haar twee mannen en er moet nog van alles ingepakt worden. Ellen en ik keren terug naar de Veldstraat. Het idee om wat boetieks te doen op zoek naar een geschikt kleedje voor de trouw laat ik varen, ik zie het nog niet zitten om teveel kilometers af te leggen. We blijven dus maar wat in de ketenwinkels snuisteren op zoek naar een nieuwe portemaree (benaming van Axelle) en een nieuw geurtje. Dat vinden we niet (ik val achterover van de prijzen van parfum!) maar Ellens oog valt wel op een nieuw horloge en in de Vero Moda krijgen we meermaals onder onze voeten omdat we in één kotje kruipen. Ik weet niet wat de winkeljuffrouw denkt dat we aan het doen zijn maar we voelen ons alleszins weer helemaal puber. Ellen doet er nog een schepje bovenop als ze een body-hemdje express over haar jeansbroek probeert dicht te knopen. Hilariteit allom!Het passen is bij mij beperkt tot bovenkanten want aangezien ik niet mag bukken lukt het niet om een broek aan te passen.
Uiteindelijk keer ik huiswaarts met een nieuw winterkleedje, een hemdje en een riem.
Als we buiten komen is het tijd om te vertrekken. Ik moet om 16u30 bij Bob zijn en Ellen zet me tijdig af. 't Is weer met een bang hartje want bij mijn belofte om het rustiger aan te doen gisteren vergat ik de shoppingdate van vandaag... laat ons hopen dat die inspanningen zich niet wreken. Ik haal opgelucht adem als ik voel dat de schade beperkt is. De oefeningen op de tafel lukken veel beter. Soms slaakt Bob een 'oei oei oei, wat is dat nog slappekes'-zucht als hij één of andere spier probeert te stimuleren. Door 2 jaar met pijn rond te lopen heb ik ervoor gezorgd dat ik mijn linkerbeen steeds meer ging ontlasten. Ik heb er dus deels zelf voor gezorgd dat sommige spiergroepen tot niets herleid zijn. Het stappen gaat anderzijds heel goed. Zelfs het op mijn tenen lopen lukt weer een stuk beter. Een filmpje dringt zich op want als ik het thuis demonstreer is de algemene uitspraak: 'amai!' De hogehakkendroom komt elke dag een beetje dichterbij!
Veel meer dan uitrusten zit er voor de rest van de avond niet meer in. Bjorn komt laat op de avond thuis van het werk en niet veel later is het bedtijd. Helaas, door het superspannende tweede boek van de Twilight-reeks val ik pas laat in slaap.
Morgen is écht rustdag! Beloofd! :D
Geen opmerkingen:
Een reactie posten