Na een kort ontbijt pakken we opnieuw in om richting Destelbergen te verhuizen. De meisjes leven zich nog even uit op straat en nemen dan, met spijt in het hart, afscheid van Landegem. De auto is tot de nok gevuld nu er twee fietsen moe moeten!
De E40 staat helemaal in file richting Brussel dus noodgedwongen nemen we de binnenring. Aangezien het druk is op de weg, is Bjorn snel terug weg nadat hij ons heeft afgezet. Het is opnieuw girls only aangezien opa nog in de Kempen zit en dat zorgt voor een technisch probleem:
Céleste mag om 13u30 naar de huisarts om de hardnekkige waterwratjes uit haar elleboog te laten lepelen, ik moet om 14u bij Bob zijn en Axelle is eigenlijk zo moe dat ze in bed zou moeten. Verschillende scenario's worden overwogen maar telkens komen we op hetzelfde neer: één auto en maar één chauffeur maken het bijzonder moeilijk. Net op het moment dat we het opgeven belt opa dat hij onderweg is naar Destelbergen. Probleem opgelost!
Een uur voor de afspraak smeer ik Céleste's arm in met een verdovende crème. Axelle is intussen in dromenland in tanti's bed (wat is ze trots dat ze in het grote bed mag slapen waar tanti anders in ligt!) en omdat de crème veel jeuk veroorzaakt mag mijn grote meid nog even tv kijken... kiest ze toch wel niet voor 'Barbie en de prinsessenschool' zeker?? (nvdr. dit is minstens de 10e keer dat ze deze film ziet!)
Omi en Céleste vertrekken na een uurtje naar de huisarts maar 't is vooral mama die een bang hartje heeft. Dat uitlepelen zou niet zo aangenaam zijn dus ik vrees voor krokodillentranen.
Net op het moment dat opa en ik naar Bob willen vertrekken, zijn ze echter al terug! Mijn flinke grote meid heeft geen traan gelaten! Zelfs de dokter was onder de indruk want 21 wratjes is toch een heleboel en blijkbaar kwam er nogal veel bloed aan te pas. Nu omi terug is, wil ze graag eens mee naar naar de kinesist om te zien welke technieken die allemaal gebruikt.
Helaas gaat het niet allemaal zoals ik zou willen en onrechtstreeks krijg ik een standje als ik toegeef dat dit weekend wat drukker is geweest dan anders. Bij een stretchoefening van mijn kuiten (vooral de linkse is duidelijk nog veel te kort) heb ik zo'n last van mijn knie dat ik de oefening niet eens kan uitvoeren. De goesting om meer te doen is groter dan de mogelijkheden die mijn nieuwe heup mij bieden en dat wreekt zich... niet zozeer door pijn in mijn heup maar door overbelasting op andere punten.
Ik beloof dan ook plechtig om meer rust te nemen.
Als we terug zijn, voel ik de inspanningen van het voorbije weekend. Veel meer dan rust nemen op het ziekenhuisbed zit er dan ook niet in. Céleste heeft heel weinig last van haar 'ingreepje' en gaat dus maar al te graag naar Lisa-Maria spelen. 's Namiddags komt Carine Verthé op bezoek met een héérlijke taart van bakkerij Arnoudt en daar hoort natuurlijk een ouderwetse koffieklets bij!
Tegen de avond komen ook tanti en nonkel aan die nog eens langs zijn geweest in de kostuumwinkel. Bij een lekkere spaghetti op het terras zijn vooral het neerhalen van de basketpaal en de details rond het nakende huwelijk het gespreksonderwerp. Als ieders buikje rond is, vertrekken mijn twee meiden voor een tweedaagse naar Zandvoorde! Instructies allerhande zijn nodig (à la 'wat eten die 's morgens' en 'moeten we ergens op letten') worden nog meegegeven en natuurlijk blijft er nog steeds een hulplijn indien nodig. Ik peper mijn dochters voor alle zekerheid nog even in dat ze zich voorbeeldig moeten gedragen als ze snel neefjes of nichtjes willen verwachten!
Een rustige avond ligt voor ons. Omi kruipt vroeg onder de wol, de hersenschudding is nog niet helemaal verteerd, en ik doe mijn best om mijn blogachterstand weg te werken wat deels lukt. Rond 21u krijg ik telefonisch een klein verslagje van het slapengaan bij nonkel en tanti... er is één groot logeerbed en het is grappig te horen dat hun trukendoos ook in West-Vlaanderen opengaat als je vraagt om echt stil te zijn.
Benieuwd hoe het morgen zal verlopen! x
Geen opmerkingen:
Een reactie posten