De vorige nacht was gelukkig iets minder warm. Ik begin alleen te worstelen met het omdraaien. Af en toe heb ik de neiging om naar links over te draaien maar pal op het litteken is het toch te pijnlijk. De snee zelf ziet er behoorlijk uit maar ook al het onderhuids weefsel is doorgesneden en dat heeft nog even nodig om te herstellen.
Vandaag zijn we 5 weken ver! De naalden van de anti-flebietspuiten beginnen zich te tonen in mijn onderbuik. Het plaatsen houdt niet veel in maar het zoeken naar een plekje waar ik nog niet ben geweest wordt moeilijker. Hier en daar staan ook blauwe plekken en de prikjes beginnen te jeuken. Mijn ontzag voor suiker-patiënten wordt er alleen maar groter mee. Vanaf nu nog één week en dan is het voor mij gelukkig gedaan met spuitjes.
Het wekkertje in de vorm van een konijn wekt de meisjes om 8u. Ik vermoed dat ze langer zouden geslapen hebben als dat stomme wekkertje niet 'kukkelu' had gezegd. Tip voor later: wekker op minsten 8u30 zetten!!
Een rustig tekenmoment |
Het zijn geen stelten maar als ik ze aandoe is het verschil gigantisch. Ik moet bij het stappen niet meer mijn ganse linkerbeen opspannen. Het voelt als een blinde die kan zien. Door de herplaatsing van mijn heup hebben mijn spieren een grotere hefboom, groot genoeg om me recht te houden op hakken. Euforisch gil ik naar Bjorn en de meisjes!
Nadien probeer ik wat verder opruimwerk te doen op mijn bureau terwijl Bjorn zijn auto stofzuigt. Helaas hebben onze dochters het begrepen op elkaar ambeteren en veel tranen laten. Een vinger tussen de deur, 'ik wil die hoge hakken aan'... heeft het stomme wekkertje hen te vroeg gewekt? Ik word er gek van en steek hen uiteindelijk met fietsjes de straat op. Daarna gaat het gelukkig beter en komen ze beter overeen.
De stoverij die ik gisteren gemaakt heb, smaakt 's middags heel lekker en daarna mogen de meisjes hun humeur bijslapen. Omi belt intussen met een uitstap-ideetje: Parkkaffee in Mariakerke. Alles goed voor mij want thuisblijven is met twee energieke dames even druk.
Na een flinke middagdut maak ik valiesjes en kindjes klaar om te vertrekken. Het is hier één en voor en allen voor één. Céleste en Axelle weten intussen dat ze zoveel mogelijk zelf moeten doen en elkaar waar nodig moeten helpen (vnl. broek aandoen). Ik mag nog steeds niet zo diep bukken en voor broeken knielen is dus niet evident.
Bij de tankbeurt onderweg is de scène voor ons legendarisch. De dame voor ons vindt dat ook de vloer wat mazout verdient. Haar autootje heeft geen officiële nummerplaat en kan wellicht dus niet meer dan 25km/u - bij het niet behalen van een rijbewijs hoort blijkbaar ook het niet goed kunnen tanken. Uiteindelijk zijn we sneller weg dan haar, ik heb geen zin om te ontploffen :)
Parkkaffee in Mariakerke is een ongeloofelijke aanrader. Het is er zalig zitten aan een vijver in loungezetels. Voor de kindjes zijn er schommels, een circus-initiatie, een tent om te knutselen en een grote zandbak. Voor de ouders zijn er lekker cocktails, fijn fingerfood en een heerlijk achtergrondmuziekje. Op deze geniet-plaats zien ze ons zeker nog terug!
Alleen het geschommel in de hangmat met z'n twee loopt met een 'boem' en wat schaafwonden af als de meisjes er uit kieperen maar de tranen zijn snel gedroogd met een pannenkoek en popcorn.
Lekker genieten in Parkkaffee |
Even een pannenkoek bestellen |
Twee angstaanjagende prinsessen |
De rustige avond passeert bijzonder snel en ik kijk uit naar het uitslapen morgen!!
Slaap lekker x
Geen opmerkingen:
Een reactie posten