31 juli - D-day +13

Door de afwezigheid van het jonge geweld kunnen we iets langer slapen dan gewoonlijk. Om kwart over negen, na een douchke en een ontbijt, is de kinesiste daar. Een korte massage en enkele spieroefeningen later, lukt het me zelfs om zonder krukken over en weer te pikkelen. Na wat opzoekwerk op internet, blijkt dit toch nog wat vroeg. Enkel binnenshuis is het in beperkte mate toegelaten.

Om de spieren nog wat los te maken, wandelen Bjorn en ik nog eens tot aan het bankje.

De inspanningen hebben alweer een weerslag op de spieren... na de middag is een verpozingske welkom omwille van de spierpijn. Heel mijn gestel moet zich aanpassen aan een nieuwe manier van stappen en dat gaat niet zonder slag of stoot.
Of zoals tante Carine zei: de revalidatie is zoals de processie van Echternach, twee stappen vooruit, één achteruit!

Bjorn trekt na de middag opnieuw richting Landegem om er wat in de tuin te werken, de bovenverdieping krijgt een grondige poetsbeurt dankzij omi en ik doe me tegoed aan enkele afleveringen van Desperate Housewives, telkens afgewisseld met een hoofdstuk uit de 'Hongerspelen'.

Hoewel het dus een dag is met bijzonder weinig inspanningen, hou ik het 's avonds niet lang vol op het ziekenhuisbed en na een paar wandelrondjes lokt het waterbed. Met een heet kersenpitje voor de gespannen spieren lees ik de rest van mijn boek uit en doe daarna mijn ogen dicht. 


Tot morgen!

Een filmpje van de vooruitgang: