30 juli - D-day +12

Op maandagochtend zit uitslapen er niet in, om 7u30 zijn de meisjes al paraat. Opa maakt zich na het ontbijt klaar om naar de Kempen te vertrekken, samen met Siska. 
Axelle raakt niet van haar hoest af en omdat er tijdens een doktersbezoek begin juli sprake was van zeer grote poliepen, maakt omi een afspraak bij een KNO-arts. Ze mag deze voormiddag nog gaan! En zo heb ik plots het huis voor mij alleen want papa, omi en Céleste gaan mee met Axelle. Een zalige rust want met z'n zessen hier in huis is het nooit echt stil.

De rust is van korte duur, na een uurtje zijn ze al terug. En gezien het hier nu toch al een ziekenboeg is, mag Axelle volgende week vrijdag ook onder het mes: de poliepen zijn dusdanig groot dat ze echt storen en ze moeten dus verwijderd worden. Dit moet ervoor zorgen dat ze 's nachts niet meer snurkt, zich niet meer wakker hoest en makkelijker kan ademhalen. De chronische sinusitis waar ze nu mee worstelt zou ook opgelost moeten zijn.

Na de middag en een bezoekje aan buurvrouw Marleen, Sofie en flinke Felix, maken Céleste en ik een wandelingetje. Tot nog toe beperkte zich dat tot een eindje van een goeie 100m enkel. Deze keer wandelen we tot aan het speeltuintje, wat ongeveer 350m enkel is. Ik krijg er een heerlijke zandwafel met een onzichtbare tas rozenbottelthee van mijn lieve dochter en na nog wat geschommel is het tijd om terug te keren. Na elke 100m moet ik even uitpuffen, waarop Céleste na de eerste 100m laconiek zegt: 'maar mama, we zijn nog maar net vertrokken!' Toch wijkt ze niet van mijn zijde. 


Moeke en vake zijn sedert gisterenavond terug van vakantie en willen de gemiste tijd met hun kleinkinderen graag inhalen. Na het middagdutje komen ze de meisjes ophalen voor een weekje vakantie.
Een welgekomen rustpunt, zowel voor mama en papa, als voor omi die zich al twee weken non-stop inzet als verpleegster, opvoedster en kok, om nog maar te zwijgen van de wasserette waar de berging soms op lijkt. (waarvoor véél dank!).

Net als ik aan een nieuw stretch-oefening op mijn buik begin, zijn ze daar. De prinsessen gaan helemaal uit hun dak! En voor één keer is het niet alleen Céleste en Axelle die gegroeid zijn volgens moeke, maar ook mama lijkt zowaar groter. Dat kan kloppen aangezien mijn linkerbeen toch een tweetal centimeter is verlengd. 
Nadat alles is ingeladen en ze vertrokken zijn, wordt het bijzonder stil in huis, ook al omdat Bjorn deze middag nog wat gaan klussen is in Landegem. 

's Avonds genieten van een geweldig rustig avondmaal en dan beginnen de inspanningen van vandaag zich te wreken: de spieren aan de binnenkant van mijn dij staan weer zeer gespannen en bezorgen me een halve spierkater. Na een deugdoende massage van omi en warme kersenpitjes gaat het een stuk beter.


Benieuwd wat morgen zal geven!