Als ik 's ochtends opsta, voel ik dat het gelukkig al veel beter gaat dan gisteren. Ik kan mijn linkerbeen opnieuw gestrekt achteruit brengen en de zwelling is verminderd. Het stappen lukt terug met één kruk. OEF!
effe bijbloggen...
Voor het ontbijt willen de meisjes absoluut zien hoe mama zichzelf een spuitje geeft. Dat vinden ze toch maar griezelig :).
Dankzij het mooie weer, kunnen ze ook vandaag een leuk uitstapje doen: met de fiets naar de speeltuin achter het gemeentehuis van Destelbergen. Maarten, Emilie en Alix zullen er ook zijn en Céleste ziet het helemaal zitten om alleen op twee wielen tot ginder te fietsen. Opa fietst ook mee zodat er geen ongelukken gebeuren.
De kinesiste komt weer langs en ook zij beaamt dat het vandaag een stuk beter gaat dan gisteren. Ze maant me wel aan om zo weinig mogelijk kussens onder mijn linkerknie te leggen zodat de spieren en zenuwen kunnen rekken. We doen nog een wandelingetje met Siska en de rest van de voormiddag gaat rustig voorbij.
Na de middagsiësta komt Rosine langs, die ons verwend met allerlei lekkers! Ook Anne en Enkidu komen een bezoekje brengen en nonkeltje komt 's avonds een hapje mee eten. Iedereen is positief over de vooruitgang die ik al maak, alleen het lengteverschil tussen links en rechts speelt me nogal parten.
's Avonds kijken we met z'n allen nog naar de chaotische opening van de Olympische Spelen. En om de stijfheid van de spieren wat tegen te gaan doe ik af en toe een wandelingetje rond het huis. Vooral de spier aan de binnenkant van mijn dijbeen staat enorm gespannen.
Nadat we Tia zien sukkelen met de Belgische vlag, houden we het voor bekeken. Slaapwel!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten