De voorbije nacht was er één om snel te vergeten. Vanaf 4u30 slaap ik nog amper. Door de pijn zijn het korte hazeslaapjes maar ik word precies net niet wakker genoeg om te vragen om een pijnstiller.
Om 7u kan ik het niet meer houden en bel ik de verpleging om pijnstilles. Ik vermoed dat ik gisteren echt teveel inspanningen heb gedaan. De kinesist had ook gewaarschuwd dat ik gedurende deze eerste week eerst meer pijn zou krijgen door het opdrijven van de activiteiten. Ik moet hem helaas gelijk geven.
Het duurt nog meer dan een uur voor de Contramal en Dafalgan ook effect hebben. Intussen worden het litteken en het drain-gaatje verzorgd waarvoor ik op mijn rechterheup moet draaien (met een dik kussen tussen mijn knieën om kruising te voorkomen). Zowel het gedraaid liggen als het ontsmetten zijn bijzonder onaangenaam. Het ontbijt, dat er nochtans smakelijk uitziet (croissants), smaakt me niet en doet me met heimwee denken aan onze fijne vakantie van vorige week. Even wil ik de tijd 2 weken terugdraaien.
Rond 9u30 vind ik de energie om te douchen. Dat gaat al iets vlotter dan gisteren maar het is bijzonder ambetant dat ik voor elke pruts de verpleging moet bellen (flebietkousen uit, kleren oprapen die ik laat vallen, onderbroek aan, tanden poetsen, flebietkousen aan, ...). Het is bovendien zondag wat betekent dat je steeds minstens een kwartier moet wachten vooraleer er iemand komt opdagen.
Rond 14u komt Bjorn toe. We kijken wat tv, ik doe eens een blokske rond met de krukken. Voor de rest is het letterlijk en figuurlijk een rustdag.
Nonkel en tanti komen om 17u met de meisjes op bezoek. Ze zijn zichtbaar onder de indruk van mama in zo'n groot ziekenhuisbed. We trekken eventjes naar de cafetaria maar alweer hou ik dat niet al te lang vol. We eten een ijsje en een uurtje later is het tijd om te vertrekken. Het avondmaal is deze keer een homemade spaghetti... jummie!
En nu maar hopen dat de komende nacht er één is met heerlijke nachtrust :)
Slaapwel!
Hallo Sara,
BeantwoordenVerwijderenFijn te lezen dat alles goed gaat, ik heb bij het lezen van je blog toch een deja vu hoor. Ik herken zo je verhaal...
Ik ben er zeker van dat je een zo goed mogelijk herstel gaat hebben en gaat later gaat zeggen "als ik dat geweten had dan had ik het veel vroeger gedaan". Ik hoop het voor jou. Nu ik wens je het aller aller beste toe en kom wel eens langs als je thuis bent. Geniet van je sexy panty's ;-) groeten Pascale
Bedankt voor je berichtje! Ik heb ook al veel aan jou moeten denken de voorbije week :).
BeantwoordenVerwijderenDe uitspraak 'had ik het maar geweten' klopt nu al bijna, laat ons hopen dat dit modelletje het zo lang mogelijk volhoudt.
De sexy panty's mochten vanavond voor de nacht uit! Zalig gevoel!!