Na de ochtendspits vertrek ik richting Bob. Hoewel het nog altijd nuttig is om te gaan, steken de kilometers wel tegen. De 60 beurten die ik kreeg door de operatie zijn intussen bijna op..
De oefeningen gaan vandaag voor geen meter. Mijn benen trillen bij de minste inspanning, de wandeling van zondag wreekt zich nog altijd. Bob stelt me wel gerust over de pijn. Hij vermoedt dat het om een irritatie van de slijmbeurzen gaat rond de aanhechting van spieren. Nu mijn activiteiten verhoogt zijn, kunnen mijn spieren het niet helemaal bijhouden. Vermoedelijk zal dit nog zeker een jaar duren. Ik mag me dus aan iets verwachten als ik volgende week terug begin!
Bjorn begint intussen aan de schilderwerken in de wc. Hopelijk is dat tegen het einde van de week in orde want dan gaat de culinaire kletsparty door o.l.v. de tupperware-mevrouw. De meisjes gaan die avond samen met Bjorn naar moeke en vake dus we kunnen zoveel lawaai maken als we willen.
Als ik terug ben, staat de eerste laag op de muur. Bjorn gaat zich douchen en dan gaan we een kijkje nemen in een winkel met verlichting. Er is uitverkoop omdat ze verhuizen en na 5 jaar onder een peertje aan de tafel, is het tijd voor iets degelijks. In de toonzaal zien we niet onmiddellijk ons goesting maar we kunnen wel ons goesting bestellen. Het zal nog 5 weken duren voor levering maar die kunnen er nog net wel bij.
Omdat mijn revalidatieperiode bijna ten einde is, besluiten we om nog even romantisch te gaan doen in Gent. We eten een hapje in Eat Love (http://www.eatlove.be/, een aanrader!) en kuieren door de stad. Het wandelen lukt wel maar echt lang hou ik het niet vol.
We zijn net op tijd terug om de meisjes van school te halen en die schrikken dat we allebei aan de schoolpoort staan. 's Avonds staan er hamburgers met boontjes op het menu en na een verhaaltje wordt het rustig in huis... de avonden lijken nu al eindeloos, wat zal dat geven over een paar weken? Voor mij mag het alweer lente worden!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten