ma 27 aug - D-day +40

De ochtend start al vroeg maar de meisjes zijn goed gezind en amuseren zich hoorbaar met de verkleedkoffer. Ze ondernemen prinsessentochten en gaan op reis naar de verste oorden.

Het ambetante gevoel in mijn buik neemt jammer genoeg altijd maar toe. Mijn buik jeukt onophoudelijk, vooral op littekenweefsel van het verbranden laten de spuiten hun sporen na. Vandaag gelukkig het voorlaatste spuitje!! Nog 2 dagen en ik ben 6 weken ver... hieperdepiep!

's Ochtends moet ik naar Bob maar helaas zorgen een lege benzinetank (en dus een verplichte tankbeurt) en héél veel rode lichten dat ik aan de late kant ben. De oefeningen gaan zoals gewoonlijk: met ups en downs. De vooruitgang is telkens niet groot zodat het verschil met vorige vrijdag niet zo groot is. Als ik nu vergelijk met 2 weken geleden is het verschil natuurlijk wel zichtbaar maar mijn ongeduldige persoonlijkheid wordt op de proef gesteld.

Om 11u ben ik terug thuis en probeer ik een beetje bij te bloggen. Dat wordt moeilijker en moeilijker nu ik terug thuis ben. Er zijn zoveel andere dingen te doen dat het er een beetje over schiet.
Gelukkig spelen de meisjes mooi samen en dat is een plezier om te zien.

's Middags is het tijd voor een spaghetti'tje... de pastagoesting hebben ze duidelijk van  hun papa geërfd. Nu Bjorn in de late shift zit, eten we niet meer 's avonds maar 's middags samen. Een verandering die niet noodzakelijk negatief is. De rust 's avonds is zo veel groter.

De middagdut loopt niet van een leien dakje. Axelle wordt wakker op zoek naar haar tut en als ik boven kom blijkt dat Céleste zich bezig heeft gehouden met alles wat ze vindt. Als ik dreig dat ze dan morgen niet naar Louise kan, is het snel stil en slaapt ze alsnog 1,5 uur. Mijn marmotje kan het zeker gebruiken!

Na het dutje is er bezoek. Katleen en Pascale, twee collega's, komen op 'ziekenbezoek' en vooral voor Pascale is dat speciaal aangezien zij zelf sedert enkele jaren een nieuwe heup heeft. We kletsen heel veel bij en ik ben héél blij met het bloemetje, een lekkere fles en een machtig t-shirt dat refereert naar mijn hogehakkendroom. De koffie stroomt rijkelijk en de zon is overvloedig aanwezig zodat de chocolaatjes al snel terug naar binnen verhuizen. Het wordt absoluut een lekkere middag!

Het voordeel van een doodlopende straat in een relatief nieuwe wijk is de overvloed aan speelkameraadjes. Lisa, Stan, Céleste en Axelle spelen nu eens bij ons, dan weer aan de andere kant van Eggenbos. Ik ben misschien iets te onvoorzichtig als ze van de ene naar de andere kant verhuizen...

Om 17u30 en na een check-up van de nieuwe 'van' van Pascale (wat een klassebak!) is er tijd voor bijkletsen met de buren en wat boodschappen, een stokbroodje, vers beleg... niets zo lekker. 

Na het eten ben ik (lees: mijn been) echt doodop. Geen 'pijn' zoals voorheen maar een algemeen onaangenaam gevoel van spierpijn. Mocht ik nu een massagesalon naast de deur hebben, dan kocht ik een abonnement. Helaas is mijn ventje met de late nogal laat thuis... massage zal ik dus zelf moeten doen.

's Avonds is er nog tijd voor een lange Lien-telefoon, geen fijn school-nieuws. Ze heeft, net als velen telefoon gehad en dat betekent geen goed nieuws. We proberen het positieve in het slechte nieuws te zien maar ik vermoed dat er morgen op de personeelsvergadering nog veel verrassingen zullen zijn.
Ik krijg op het nippertje nog een mailtje dat ik materiaal mag brengen morgen na de vergadering. Vervangers zullen klaarstaan om het te ontvangen. 
Persoonlijk lig ik deze keer minder wakker van het nieuwe schooljaar, de focus ligt meer op mezelf. Ik wil eerst helemaal m'n nieuwe zelf worden zonder me teveel zorgen te moeten maken om andere zaken. 
De interesse zal wel beteren als ik fysiek wat meer op mijn poten sta maar nu ga 'ik' even voor (wie had dat gedacht??)

Als Bjorn thuis komt lacht hij zich een breuk om mijn nieuwe shirt! Zoals belooft doe ik hem morgen aan voor de personeelsvergadering!

Morgen back to school, voor héél efkes. Meisjes mogen spelen bij Louise!! Dolletjes!