Oh wat een vreselijke nacht. Ik word om 5 uur wakker van de spierpijn. Dat been is zo aanwezig dat ik niet kan blijven liggen en ik besluit dan maar om even naar beneden te gaan zodat Bjorn verder kan slapen.
Figaro is ook al een aantal dagen niet terug naar huis gekomen en ik begin me daarover wat zorgen te maken. Na een beetje rondlopen en een pijnstiller kruip ik er terug in en val rond 6u30 terug in slaap.
De kindjes zijn een uur later wakker en Bjorn neemt ze stilletjes mee naar beneden zodat ik nog wat kan blijven liggen. Als ik er uiteindelijk uit geraak is het toch rushen: meisjeshaar is mijn taak en ik moet om 10u al bij Bob zijn.
Vandaag is D-day! Door een late mail van de directie gisterenavond weet ik dat ik met mijn materiaal naar school mag komen. Voor pav zal Tinneke mij vervangen, voor wiskunde zal een nieuwe collega mijn twee klassen overnemen.
Omdat ik deze voormiddag weg moet, mogen de meisjes naar Louise gaan spelen. Ik ben net op tijd bij Bob maar de oefeningen lukken bijlange niet zoals ik wil. De spierpijn houdt me tegen, soms moet ik ook echt zoeken hoe ik een oefening moet doen. Bob is evenwel nieuwsgierig naar de reactie van de prof komende maandag, ik ook! Ik zal dan voor het eerst een RX zien!!
Daarna rij ik door naar de juwelier voor mijn armbandje dat ik bij de geboorte van Axelle kreeg... ik heb het hoop en al drie keer aan gehad maar bij de minste strubbeling breekt het. Hopelijk is het nu definitief hersteld!
Daarna race ik door naar Deinze. De
personeelsvergadering is al even ten einde maar ik ben nog net op tijd
voor de receptie. Mijn nieuw t-shirt dat ik gisteren van collega Pascale
kreeg, valt direct op. (opdruk: high heels, high hopes is zeer
toepasselijk). Mijn kruk parkeer ik in de studio want zonder begint
intussen ook te lukken.
Mijn twee vervangers
staan te wachten maar veel collega's willen ook weten hoe het gaat. Mijn
verhaal is dikwijls hetzelfde: een blinde die kan zien en ik ben als
herboren zijn zinnetjes die ik maar blijf herhalen. Ik voel mij echt
zoveel beter dan tevoren en blijkbaar is dat ook zichtbaar.
Ik probeer aan
Elke, die me zal vervangen in 4stw3 en 4stw4, op korte tijd zoveel
mogelijk uit te leggen. Het overrompelt haar een beetje maar ik probeer
haar toch gerust te stellen. Het is de 4e keer dat ik die uitleg doe (2
keer zwanger, 2 keer thuis met mijn heup) en ik heb de indruk dat ze
het toch wel ziet zitten. Om 13u heb ik genoeg verteld en trek ik met Tinneke richting Landegem.
Op weg naar huis, pik ik Axelle eerst op zodat ze thuis een slaapje kan doen.
Na
een boterhammeke haal ik mijn mappen pav boven en overlopen we alles
wat ze moet weten. Hoewel ik een goed uur voorzien had, zijn we bijna 2
uur bezig eer alles is doorverteld.
Ik ben een beetje moe van het getrot van vandaag dus de zetel doet goed. Axelle weet zich prima alleen bezig te houden.
Na een rusteke
wandel ik met Axelle naar Baloe voor een babbeltje met Anja en/of
Sabine. Onderweg zoeken we tevergeefs naar Figaro. Ik zou intussen 1 km
non-stop moeten kunnen wandelen maar met kindjes in huis is oefenen niet
evident. Anja is van dienst en in het zonnetje kletsen we een beetje
bij.
Op terugweg word
ik gewaarschuwd door buurvrouw Evelien dat de alarmtoestand is
afgekondigd in onze straat omdat ik vermist word. Alexandra en Louise
komen Céleste afzetten en intussen is heel de buurt op zoek naar mij
omdat er niemand thuis is. Mijn gsm (met 20 gemiste oproepen) ligt binnen
en de ontvangst is hartelijk als we uiteindelijk de bocht omkomen in
Eggenbos.
Het verdriet na het vertrek van Louise is groot maar de avond verloopt verder zeer rustig. Als ze in bed liggen, is de opluchtig wel groot. Het blijft vermoeiend om hen de baas te kunnen 's avonds!
Hopelijk ben ik morgen niet zo vroeg wakker!
Slaap lekker!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten